معیارهای حکومت و ویژگی های حاکم در دیدگاه امام علی علیه السلام
پیش گفتار
اگر چه پس از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله و در دوره زعامت خلفا، امیرالمؤمنین علیه السلام همواره بر این که خلافت حق او و وصیت پیامبر است، پای می فشرد، اما به اتفاق همه تاریخ نویسان، وقتی پس از قتل عثمان مسلمانان به آن حضرت روی آوردند، علی علیه السلام تقاضای ایشان را رد کرد و فرمود:
مرا رها کنید و دیگری را برگزینید، من برای شما وزیر و مشاور خواهم بود. (1)
مردم آن چنان اصرار کردند که امام حاضر شد. به نقل طبری، مهاجران و انصار به غیر از هفت نفر از جمله سعدبن ابی وقاص و عبدالله بن عمر و محمدبن مسلمة و اسامة بن زید و نعمان بن البشیر و زیدبن ثابت با امام بیعت کردند (2) .
اولین نفری که با امام بیعت کرد طلحه بن عبدالله، دومین نفر زبیربن العوام بود.
در میان خلفای چهارگانه فقط علی علیه السلام با تقاضا و استدعای مسلمانان و بر اساس رای عمومی مهاجرین و انصار (بدون اعمال زور یا تهدید) به خلافت رسید.
آگاهی علی علیه السلام از مشکلات و موانع حکومت
امام علیه السلام بعد از کشته شدن عثمان هنگام بیعت مردم با وی فرمود:
پاسخ حضرت علی به سوال ده مرد : علم بهتر است و یا ثروت !
جمعیت زیادی دور حضرت علی(ع) حلقه زده بودند. مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید:
- یا علی! سؤالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟
علی(ع) در پاسخ گفت: علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.
مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد. در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همانطور که ایستاده بود بلافاصله پرسید:
ارتباط امام مهدی علیه السلام با امام حسین علیه السلام
از زمان خلقت آدم ابوالبشر تاکنون همواره دو جریان حقّ و باطل به موازات هم پیش رفته و کره خاک هیچ گاه از مصاف این دو جریان خالی نبوده است. پیروان هر یک از حق مداران گذشته، همواره بسترسازان حق گرایان آینده بوده اند و حق گرایان آینده تداوم بخشان راه حق پرستان گذشته. وضعیت باطل پیشه گان و دورافتادگان از صراط مستقیم نیز بر همین منوال بوده است.
در این میان ارتباط حجتهای الهی در تداوم بخشیدن به مسیر صحیح هدایت و سعادت بشر بسیار عمیق تر و محکم تر بوده است؛ چرا که هر نبیّ و ولیّ الهی با در نظر گرفتن شرایط عصری که در آن به سر می برد راه انبیا و اولیای الهی پیش از خود را تداوم می بخشد. به عبارت دیگر همه انبیا و اولیای الهی چراغهای نورانی هدایتند؛ منتهی هر کدام متناسب با شرایط زمانی و مکانی خود به نور افشانی می پردازند.
امام زمان(عج) غریب تر از امام حسین(ع)
«….قرآن کریم می فرماید یعقوب(ع) برای یوسف(ع) خود گریه می کرد، حضرت یعقوب میدانست یوسفش کجاست، میدانست در کاخ است، میدانست سالم است، میدانست مشکلی ندارد، پیغمبر خدا بود، میدانست و گریه می کرد و ما نمی دانیم یوسف فاطمه کجاست و چقدر باید گریه کنیم؟!! گریه های خودرا برای امام زمان بریزید اشکهای خود را برای پسر فاطمه بریزید، مهدی فاطمه غریبه، مظلومه، برای یوسف زهرا ناله کنید اشکهای خود را بیمهی او کنید….. اگرکسی از من بپرسد غریب تر از حسین کیست میگویم مهدی فاطمه.
دلیل اولم:
امام حسین، یک ابوالفضل داشت، عباسامام زمان کیست؟!
امامحسین،یک علیاکبرداشت، علی اکبرامام زمان کیست؟!
امام حسین ، علی اکبر داشت، حضرت قاسم داشت،جعفر داشت.
امام زمان چهکسی را دارد؟!! دل امام زمان به چه کسی خوشست؟!!
دلیل دومم
از پیغمبر تا تولد امام زمان ۲۵۵ سال طول کشید و تا اول امامت امام زمان ۲۶۰ سال. سیزده معصوم، مظلومیتشان همه با هم ۲۶۰ سال طول کشید اما امام زمان به تنهایی۱۱۷۶ سال، غریب و مظلوم است.
امام زمان از امام حسین مظلوم تر نیست؟ امروزه کسی هست سراغ امام زمان را بگیرد؟!!»
از انتظار خسته ام و یا دلم گرفته است؟
تو مدتی است رفته ای، بیا دلم گرفته است
نگاه سرد پنجره به کوچه خیره مانده بود
گمان کنم بداند او چرا دلم گرفته است
گذشتم از هزاره ها در امتداد دوری ات
به ذهن من نمی رسد کجا دلم گرفته است
به چشم خود ندیده ام شکوه چهره ی تو را
شبی بیا به خواب من ،بیا دلم گرفته است
منبع :قسمتی از بیانات حجه الاسلام مهدی دانشمند در ایام فاطمیه (س)
این جشن ها برای من آقا نمیشود
این جشن ها برای من آقا نمیشود
شب با چراغ عاریه فردا نمیشود
من بیشتر برای خودم گریه میکنم
این جشن ها برای تو بر پا نمیشود
خورشیدی و نگاه میکنی مرا
میخواستم ببینمت اما نمیشود
شمشیرتان کجاست ؟؟ بزن گردن مرا
وقتی که کور شد گرهی ، وا نمیشود
یوسف به شهر بی هنران وجه خویش را
عرضه مکن که تقاضا نمیشود
اینجا همه منند ، من بیخیال تو
اینجا کسی برای شما ، ما نمیشود
آقا جسارت است ولی زود تر بیا
این کارها به صبر و مدارا نمیشود ……